Komentarze: 2
Patrzę i widzę tysiące kolorowych motyli tańczących na wietrze... W dali szare drzewa miasta, kolekcje ludzkich twarzy. Ale to teraz nie ważne... Tu, w pachnącej prawdą trawie mogę być sobą, mogę otulać się wonią moich myśli, rozmawiać z siedzącym na błogo bardzo sławionym kamieniu żuczkiem, którego błyszczące skrzydła wesoło odbijają promienie radosnego słońca.
Oto cała ja....